Door: Mensenwerken 1-12-2025
In een arbeidsmarkt die structureel onder druk staat, is één inzicht relevanter dan ooit: organisaties die zorgzaamheid centraal plaatsen, bouwen een voorsprong uit die niet meer in te halen is. Zorgzaamheid – verstaan als aandacht voor welzijn, betrokkenheid, autonomie en menselijke relaties – wordt een strategische succesfactor. Voor HR-professionals is het geen zacht thema, maar harde realiteit.
Nieuwe noden
De jongste generaties werknemers verlangen geen paternalistische stabiliteit; ze zoeken een werkplek waar ze kunnen groeien, waar vertrouwen primeert en waar zinvol werk geen bijproduct is maar het kernverhaal. De overheid, lang geassocieerd met jobzekerheid, voelt die evolutie het sterkst. Stabiliteit alleen overtuigt niet meer. Expeditie Talent en andere HR-transformaties tonen dat de shift naar autonomie, leren op de werkplek en resultaatgerichtheid noodzakelijk en onomkeerbaar is.
Onderzoek en praktijk bevestigen wat velen al lang intuïtief weten: teams waar zorgzaamheid de norm is, presteren beter. Ze zijn wendbaarder, tonen meer eigenaarschap en kennen minder verloop. Psychologische veiligheid leidt tot meer kwaliteitsvolle dienstverlening, zeker in complexe administratieve en maatschappelijke contexten. Zorgzame leiders creëren duurzame teams. Zorgzame organisaties vermijden dure ziekte- en uitvalcosten. Zorgzaamheid is dus niet alleen menselijk juist, maar ook economisch rationeel.
Te weinig strategische aandacht
En toch krijgt het te weinig strategische aandacht. Te vaak blijft zorgzaamheid hangen in welzijnsacties: een workshop hier, een inspiratiesessie daar. Sympathiek, maar onvoldoende. Echte zorgzaamheid betekent dat organisaties hun keuzes, leiderschap en systemen toetsen aan één vraag: is dit menselijk en duurzaam? Dat vraagt durf. Het vraagt leiders die aanwezig zijn, luisteren, en die autonomie durven geven binnen duidelijke kaders. Het vraagt HR dat meer is dan een ondersteunende dienst: HR moet de stem van de mens in de organisatie zijn.
Zorgzaamheid is dus geen kost. Het is een structurele investering in de toekomstbestendigheid van onze arbeidsorganisaties. Wie ze negeert, zal blijven kampen met tekorten, verloop en dalend engagement. Wie ze omarmt, bouwt een cultuur waarin mensen willen blijven en bijdragen. Het is een keuze die mens én business vooruithelpt – en die bepaalt hoe succesvol we zullen zijn in de komende jaren.
(CDM)