Ambtenaren, stakeholders van het democratisch debat

Door: Bron: De Wereld Morgen, 12 07 2022 18-7-2022

Categorieën
:
Overheid - kandidaat, Overheid - werkgever ,

Bron: De Wereld Morgen - 12 juli 2022

Wanneer heeft een ambtenaar recht van spreken, en wanneer moet hij zijn expertise ter beschikking stellen van het publiek debat? Jean-Paul Gailly over het wantrouwen in de openbare dienst.

Het wantrouwen

Wat vaak op de achtergrond van politieke debatten aan het licht komt is het gigantische wantrouwen dat er rond openbare diensten bestaat.

Eerst en vooral is er natuurlijk het wantrouwen van burgers voor politieke actoren. De bevolking heeft het gevoel niet voldoende centraal te staan ​​in de bekommernissen van de besluitvormers, maar ook van de openbare diensten, aangezien er belangenvermenging plaatsvindt tussen deze twee groepen, wat in veel opzichten zorgwekkend is.

Vervolgens is er het wantrouwen van werknemers in de openbare dienst voor politieke besluitvormers, aangewakkerd door de vaak gerechtvaardigde angst voor politieke willekeur en uitgeoefende druk, vandaar de spanningen die verband houden met elke evolutie in het statuut van het personeel van de openbare dienst.

En last but not least, is er het wantrouwen van politieke besluitvormers voor de administratie. De politieke actoren lijken letterlijk vast te zitten in hun permanente spel van positionering en hun zoektocht naar de beste machtsverhouding.
Dit wantrouwen beïnvloedt de kwaliteit van hun samenwerking met de openbare diensten, houdt ze op afstand, sluit ze uit van de besluitvorming en vervangt ze door opgeblazen kabinetten. Die lijken over het algemeen disfunctioneel en genereren perverse effecten. Het catalogeren van ambtenaren is een obsessie, het voedt paranoïde gepieker: een ambtenaar is “gekleurd” of hij bestaat niet, en men moet op zijn hoede zijn voor ambtenaren van andere “kleuren”.

Het catalogeren van ambtenaren is een obsessie, het voedt paranoïde gepieker: een ambtenaar is “gekleurd” of hij bestaat niet, en men moet op zijn hoede zijn voor ambtenaren van andere “kleuren”.

Bovendien lijken de media en de politieke partijen vaak alleen geïnteresseerd in het bestaan ​​van ambtenaren als er zich een crisissituatie voordoet, met de altijd aanwezige verleiding om een ​​zondebok te zoeken.

De ministeriële communicatie gaat in dezelfde richting : informatie met betrekking tot moeilijkheden wordt overgelaten aan de administraties, communicatie met een innovatief karakter is voorbehouden aan de minister, ook als het enkel operationele aspecten betreft. Deze modus operandi versterkt uiteraard de onrechtvaardige clichés die lange tijd werden verspreid met betrekking tot degenen die we graag karikaturiseren zoals in de serie “De collega’s”, terwijl ze veel vaker echte “civil servants” zijn.

 

Lees het volledige artikel in De Wereld Morgen - 15 juli 2022